Nektarin Meyvesi - Nektarin Ağacı
Nektarin Ağacı ve Nektarin Meyvesi:
Önceleri botanik adına (Prunus persica) bakılarak şeftalinin anavatanının İran yada Kafkasya olduğu sanılmaktaydı. Ancak zamanla yapılan araştırma çalışmaları, yabani şeftalinin İran’da asla bulunmadığını göstermiştir. Bununla birlikte, anavatanının da Doğu Asya ve Çin olduğu belirlenmiştir (Orta Çin).
Şeftali, dünya üzerinde çok geniş yetişme alanına sahip bir meyve türüdür. Avrupa’nın İngiltere ve kuzey memleketleri (Finlandiya, Norveç, İsveç) dışında hemen her tarafında yetiştirilmektedir. Amerika’ya 16. yy.’ da İspanyol gemicileri tarafından götürülmüştür. Amerika'nın hem kuzey ve hem de güneyinde yetişmekte olup, Avustralya ve Yeni Zellanda’da en fazla yetiştirilen meyve türüdür. Afrika kıtasında da şeftali yetiştirilen alanlar her geçen gün genişlemektedir. Dünya üzerinde en büyük şeftali yetiştiricisi ülkeler sırasıyla; İtalya, ABD, Çin, Yunanistan, İspanya, Fransa, Rusya, Türkiye, Meksika ve Arjantin ‘dir (Anonim,1993).
Nektarinin Anavatanı, Dünya Üzerindeki Yayılışı
Anavatanı: bilinmemekte
Yeni nektarin çeşitlerinin elde edilme yolları:
Şeftali tohumlarından
Şeftali ağacından doğal mutasyon ile
Şeftali x Nektarin
Nektarin x Şeftali
Şeftali x Şeftali
Nektarin: gülgiller ailesinden bir yaz ayı meyvesidir. Dünyaya Çin'den yayıldığı düşünülen nektarin, uzun yaşam ve ölümsüzlük sembolüdür. En iyi sıcak iklimlerde yetişir. Bol sulu ve tatlıdır. Ilıman İklimi seven bir bitkidir. Genellikle 30 yıl yaşarlar. Nektarin meyvesinin 2 çeşidi vardır. Yarı tüylü nektarin ve tüysüz nektarindir. Ülkemizde en çok bursa ve Akdeniz bölgelerinde tarımı yapılır. Ayrıca meyvenin suyu çıkarılarak meyve suyu yapılır. Bu meyvenin ekonomik değeri yüksek olup çok tüketilmektedir.
Prunus persica. Gülgillerden, ılıman bölgelerde yetişen, pembe çiçekli bir ağaç. Anayurdu Çin’dir. Çin’den Batı Asya’ya, oradan da Avrupa’ya geçmiştir. Avrupa’ya İran’dan İspanyollar tarafından getirtilmiştir. Bu nedenle Romalılar nektarinye “Prunus persica” adını vermişlerdir. Günümüzde birçok ılıman iklimli bölgede yetiştirilmekte olan, önemli bir meyve ağacıdır. Çok uzun ömürlü bir ağaç değildir. Boyu en fazla 7 m kadar olur. Yaprakları uzun, ucu sivri, düz kenarlı, tüysüz ve koyu yeşildir. Çiçekleri pempe renkli, meyvesi sert, çekirdekli ve etlidir. türkiye’ de en çok Marmara bölgesinde yetiştirilmektedir.
Bol sulu ve tatlı meyvesinin en önemli özelliği kabuğunun tüylü olmasıdır. Bu kadifemsi dokudan hoşlanmayanlar için nektarin denilen tüysüz bir çeşidi de vardır. Çekirdeği tek ve serttir. Çekirdeği kolay ayrılana yarma nektarin, ete yapışık olana et nektarinsi denir. Yarma nektarin genellikle taze meyve olarak tüketilir.
Nektarin yetiştiriciliğinin hızla gelişmesinde;
- Çeşitlerin değişik ekolojilere uyma kabiliyetinin,
- Bu türün erken meyveye yatmasının,
- Tarımsal sanayiye önemli bir hammadde kaynağı oluşturmasının,
- Meyvelerinin gösterişli ve besin içeriği yönüyle zengin olmalarının büyük oranda etkisi vardır.
Öyle ki, 100 gr. taze nektarinde 7-12 gr. şeker, 0,7-1 gr. azotlu maddeler (Thiamin, Riboflavin, Niasin), 2-20 mg. C vitamini (Askorbic asit) ve değişik oranlarda A ve B vitaminleri bulunmaktadır.
Ayrıca yıl içerisinde devamlı olarak 5 ay pazara taze nektarin sevketmek mümkündür. Çünkü çok erkenci ve geçci olmak üzere 70’in üzerinde olgunlaşma tarihi farklı nektarin çeşidi ülkemize girmiş bulunmaktadır.
Nektarin taze olarak tüketildiği gibi; meyve suyu konsantresi, pulp olarak, kurutularak ve derin dondurma yöntemleriyle uzun süre saklanabilmektedir. Ayrıca reçel ve marmelat gibi mamûl hale getirilebilmekte, bu yöndeki sanayiye hammadde teşkil etmektedir.
Kaynak: Gürsu İlçe Gıda Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğü
Nektarin Yetiştiriciliği:İklim isteği, toprak isteği, anaçları, döllenme biyolojisi, fidan çeşitleri, bahçe tesisi, bahçelerin yıllık bakım işleri, budama, hasat, depolama, hastalık ve zararlıları ile ilgili detaylı bilgi için lütfen tıklayınız;
Nektarin ve Şeftali Yetiştiriciliği Broşürü .pdf (Yüreğir Ziraat Odası)
Nektarin ve Şeftali Yetiştiriciliği Broşürü-2 .pdf (MEB)